Cando a xente pensa na xestión de residuos sólidos, é probable que a asocie co lixo que se verte en vertedoiros ou se incinera. Aínda que estas actividades constitúen unha parte importante do proceso, hai unha variedade de elementos implicados na creación dun sistema integrado de xestión de residuos sólidos (GIRS) óptimo. Por exemplo, as técnicas de tratamento serven para reducir o volume e a toxicidade dos residuos sólidos. Estes pasos poden transformalos nunha forma máis cómoda para a súa eliminación. Os métodos de tratamento e eliminación de residuos selecciónanse e utilízanse en función da forma, a composición e a cantidade dos materiais de refugallo.
Estes son os principais métodos de tratamento e eliminación de residuos:
tratamento térmico
O tratamento térmico de residuos refírese aos procesos que empregan a calor para tratar materiais de refugallo. A continuación, indícanse algunhas das técnicas de tratamento térmico de residuos máis empregadas:
A incineración é un dos tratamentos de residuos máis comúns. Este enfoque implica a combustión de materiais residuais en presenza de osíxeno. Este método de tratamento térmico úsase habitualmente como medio para recuperar enerxía para electricidade ou calefacción. Este enfoque ten varias vantaxes. Reduce rapidamente o volume de residuos, diminue os custos de transporte e diminúe as emisións nocivas de gases de efecto invernadoiro.
A gasificación e a pirólise son dous métodos similares, que descompoñen os materiais de refugallo orgánicos expoñéndoos a baixas cantidades de osíxeno e a temperaturas moi altas. A pirólise non usa absolutamente ningún osíxeno, mentres que a gasificación permite unha cantidade moi baixa de osíxeno no proceso. A gasificación é máis vantaxosa xa que permite que o proceso de combustión recupere enerxía sen causar contaminación atmosférica.
A queima ao aire libre é un tratamento térmico de residuos tradicional que é prexudicial para o medio ambiente. Os incineradores empregados neste proceso non teñen dispositivos de control da contaminación. Liberan substancias como hexaclorobenceno, dioxinas, monóxido de carbono, partículas, compostos orgánicos volátiles, compostos aromáticos policíclicos e cinzas. Desafortunadamente, este método aínda o practican moitas autoridades locais a nivel internacional, xa que ofrece unha solución barata para os residuos sólidos.
Vertedoiros e vertedoiros
Os vertedoiros sanitarios constitúen a solución de eliminación de residuos máis empregada. Estes vertedoiros son axeitados para eliminar ou reducir o risco de perigos ambientais ou para a saúde pública debido á eliminación de residuos. Estes lugares están situados onde os elementos do terreo funcionan como amortecedores naturais entre o medio ambiente e o vertedoiro. Por exemplo, a zona do vertedoiro pode estar composta por solo arxiloso, que é bastante resistente aos residuos perigosos, ou caracterizada pola ausencia de masas de auga superficiais ou un nivel freático baixo, o que evita o risco de contaminación da auga. O uso de vertedoiros sanitarios presenta o menor risco para a saúde e o medio ambiente, pero o custo de establecer tales vertedoiros é comparativamente maior que o doutros métodos de eliminación de residuos.
Os vertedoiros controlados son máis ou menos o mesmo que os vertedoiros sanitarios. Estes vertedoiros cumpren moitos dos requisitos para ser un vertedoiro sanitario, pero poden carecer dun ou dous. Estes vertedoiros poden ter unha capacidade ben planificada, pero sen planificación celular. Pode non haber ou haber unha xestión parcial do gas, mantemento básico de rexistros ou cuberta regular.
Os vertedoiros de biorreactores son o resultado de investigacións tecnolóxicas recentes. Estes vertedoiros empregan procesos microbiolóxicos superiores para acelerar a descomposición dos residuos. A característica de control é a adición continua de líquido para manter unha humidade óptima para a dixestión microbiana. O líquido engádese recirculando os lixiviados do vertedoiro. Cando a cantidade de lixiviado non é axeitada, utilízanse residuos líquidos como os lodos de depuradora.
Biorremediación
A biorremediación emprega microorganismos para descompoñer e eliminar contaminantes de solos ou augas contaminadas. Emprégase a miúdo para tratar vertidos de petróleo, augas residuais industriais e outras formas de contaminación. É común en lugares contaminados e certos tipos de residuos perigosos.
A compostaxe é outro método de eliminación ou tratamento de residuos moi empregado, que consiste na descomposición aeróbica controlada de materiais orgánicos residuais pola acción de pequenos invertebrados e microorganismos. As técnicas de compostaxe máis comúns inclúen a compostaxe en pilas estáticas, a compostaxe con alimañas, a compostaxe en andeiras e a compostaxe en recipientes.
A dixestión anaerobia tamén emprega procesos biolóxicos para descompoñer materiais orgánicos. Non obstante, a dixestión anaerobia emprega un ambiente libre de osíxeno e bacterias para descompoñer os residuos, mentres que a compostaxe require aire para permitir o crecemento de microbios.
É fundamental ter en conta as características específicas dos residuos, as normativas ambientais e as condicións locais á hora de seleccionar o método axeitado de tratamento e eliminación de residuos. Os sistemas integrados de xestión de residuos que combinan varios métodos adoitan empregarse para abordar eficazmente os diversos fluxos de residuos. Ademais, a concienciación e a participación pública nos esforzos de redución e reciclaxe de residuos desempeñan un papel crucial na xestión sostible dos residuos.
Data de publicación: 20 de decembro de 2023